Nieuws

Recensie Hortus Festival 2017 dag 1 door

hortusfestival 2017 dag 1

de roos

- elsbeth gerritsen, mezzosopraan

- riko fukuda, piano

Het Hortusfestival is al jaren een favoriet kamermuziekfestival, niet alleen vanwege de schitterende plek, in verschillende botanische tuinen in den lande, maar ook door de magnifieke muzikale keuzes die er elk jaar gemaakt worden, en die steeds weer tot verrassingen leiden. Zo heb ik persoonlijk niets met de roos als bloem of als symbool, maar als muzikaal thema bleek het tot een buitengewoon veelzijdig muzikaal programma aanleiding te kunnen geven, waarbij je op een bepaald moment een frêle Japanse pianiste zelfs vol vuur een van Scott Joplin’s rags ziet spelen.

Dat laatste betrof een van de instrumentale intermezzo’s, want het grootste deel van het programma bestond uit zeer uiteenlopende liederen, die door mezzosopraan Elsbeth Gerritsen verbluffend goed werden gezongen. Dat verbluffende school hem vooral ook in het feit dat ze moest omschakelen van bijvoorbeeld een prachtig lyrisch liedje van Brahms, de Sapphische Ode, naar een wringend en schurend stuk van Arnold Schönberg, Ghasel, uit Acht Lieder, en dat ze beide tot een meer dan goed einde wist te brengen.

Het eerste lied kwam meteen al sterk binnen – Maria am Rosenstrauch, een kinderlied van Max Regerdat je de adem bijna benam, zo mooi. Franz Schubert’s Die Rose volgde daar meteen op, en was al net zo aangrijpend mooi. Gerritsen bewees meteen dat ze als mezzo alles in huis heeft om deze liederen met alle emoties die erbij horen optimaal te brengen. Indrukwekkend.

The usual suspects kwamen langs en stelden zeker niet teleur: Schumann, Mendelsohn, Fauré, Liszt, Grieg, Berlioz en Roussel, allemaal met prachtige composities. Maar er waren ook wat onbekendere verrassingen, zoals Carlos Cuastavino of Charles Willeby en Samuel Barber met een gedicht van Gottfried Keller dat door James Joyce vertaald was.

Als toegift kregen we ook nog een bloedmooi lied van Hugo Wolf, dat door Gerritsen werkelijk perfect gezongen werd. De sublieme afsluiter.

Tussendoor vertelden zowel Gerritsen als Fukuda het een en ander bij de liederen, en dat was soms heel verhelderend en plezierig als extra informatie. Als dat goed gedaan wordt ga je er beter van luisteren, en dat was hier zeker het geval.

Ik moet bekennen dat ik wat opzag tegen een middag vol liederen over de roos, maar ik werd buitengewoon aangenaam verrast door dit sublieme programma vol contrasten en fraaie juweeltjes. Een schitterende aftrap van een festival dat eigenlijk nooit teleurstelt.

Holly Moors, juli 2017.

Terug